เริ่มต้นด้วย…คืนนี้เป็นคืนวันเสาร์ ซึ่งภายนอกไม่มีอะไรพิเศษมากนัก มันก็คือเสาร์อีกเสาร์หนึ่งที่กำลังจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว แลวเช้าวันจันทร์ก็มานั่งหวนคิดถึงมันว่าทำไมมันผ่านไปไวจัง น่าจะทำอะไรให้เยอะกว่านี้ให้สมกับวันหยุด ซึ่งก็แปลกเวลา ณ ปัจจุบันที่เรารู้ตัวว่ามันเป็นเวลาน่าจดจำ ไม่อยากให้มันผ่านไปรวดเร็ว พยายาอยู่กับมันนานๆ นึกถึงและตระหนักถึงมันทุกๆ วินาทีผ่านไป สุดท้ายมันก็ต้องผ่านไปอยู่ดี พอผ่านไปแล้วก็มาคิดว่ามันผ่านไปเร็วจังแฮะ นี่ไม่รวมถึงช่วงเวลาที่เราไม่รู้ตัวว่ามันน่าจดจำ มันจะผ่านไปเร็วขนาดไหน   

ตอนนี้ตี 3.26 ผมนั่งอยู่ออฟฟิศคนเดียวว่าจะทำงานซักหน่อย แต่สองสามชั่วโมงมาแล้วไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากเดินไปเดินมา อ่านนู่อ่านนี่แล้วเวลามันก็ผ่านไป ที่จริงเวลาขณะนี้มันเวลานอนแล้ว แต่ผมดันนอนไม่ค่อยหลับ ซึ่งเกิดขึ้นบ่อยเหมือนกัน การนอนไม่ค่อยหลับมันค่อยข้างทรมานในบางครั้งเพราะต้องการจะหลับแต่มันไม่สามารถหลับได้ง่ายๆ ด้วยสาเหตุใดผมก็ไม่ทราบจะเคลียดมากไปก็ไม่ใช่ จะคิดมากไปก็ไม่ใช่อีกเพราะหัวสมองมันโล่งจะตายไป แต่มันคงมีบางสิ่งบ่งอย่างที่ทำให้นอนหลับได้ยาก แต่ผมก็มีส่วนหนึ่งที่ทดแทนกลับมากับการนอนไม่หลับคือเมื่อหลับไปแล้วผมจะฝันสนุก ทั้งสองอย่างนี้มันคงจะเป็นทั้งคำสาปและพรสวรรค์อยู่ที่เดี่ยวกัน 

ที่นี่ความจริงมันก็ไม่ใช่ออฟฟิศที่ทำงานจริง ๆ หรอก เป็นตึกแฝดที่พวกเราเช่าเพื่อเก็บสินค้าชั้นล่าง ชั้นที่ 2 เป็นห้องทำงาน ส่วนชั้น 3 – 4 เป็นที่พัก แต่เท่าที่ผ่านมารู้สึกจะมีผมพักอยู่คนเดียว ส่วนคนอื่นก็เข้ามานานๆครั้ง วันธรรมดาผมก็ไปทำงานประจำปรกติ เสาร์-อาทิตย์ก็มาทำงานที่นี่ ถนนข้างหน้าค่อนข้างเงียบ ซึ่งก็ดีสำหรับการทำงานแบบนี้  

อันที่จริงๆ เวลาเช่นนี้เป็นเวลาที่ดีสำหรับอยู่กับตัวเอง มันสงบเงียบไม่มีสิ่งใดรบกวน มันได้คิดถึงเรื่องต่างๆ ในแต่ละวันที่ผ่านมา ผมเชื่อว่ามุกคนมีเรื่องที่น่าจดจำในอดีตซึ่งแตกต่างกันไป ถึงแม้คนคนนั้นจะดูจากภายนอกว่ามีชีวิตที่แสนธรรมาดาก็อาจมีเรื่องราวอีกด้านหนึ่งที่เราไม่สามารถจินตนาการได้

สำหรับคนหลายๆ คน มันคงมีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยร่างกายที่ไม่ไร้วิญญาญ มันสร้างสีสันให้กับความรู้สึกลึกๆ ข้างใน ท่ามกลางโลกที่แสนสับสน วุ่นวาย เงียบเหงา หรือน่าเบื่อ แล้วแต่คนจะมองว่าโลกนี้เป็นอย่างไร ผมบอกตัวเองได้เสมอว่าการเกิดเป็นมนุษย์นั้นคงต่างจากสัตว์ตรงที่สิ่งที่เราได้เจอะเจอมามันสร้างความทรงจำและให้คุณค่ากับเราบางอย่าง มันไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วผ่านเลยไป สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ถ้ามองกันให้ดีมันมีคุณค่า อยู่ที่เราว่าจะมองและให้คุณค่ากับมันอย่างไร ในสายตาของคนอื่นอาจจะมองอย่างไร้ค่าขอให้เรามองแบบให้คุณค่ากับมัน ไม่มีใครจะเข้าใจเท่าเรา